دانشگاه اصفهان در راستای انجام ماموریت محوله از مرکز استراتژیک ریاست جمهوری برای تهیه و ارسال پیشنهادات برای احیا زاینده رود، اقدام به فراخوان و جمع آوری نقطه نظرات صاحب نظران این حوزه نمودند.

به گزارش وب سایت خبریuinews در راستای درخواست مرکز استراتژیک ریاست جمهوری برای تهیه و ارسال پیشنهادهای دانشگاه اصفهان (شامل :چالش‌ها، عوامل، راهبردها، راهکارها و نتایج کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت) درخصوص "احیای زاینده‌رود و بررسی راهکارهای عملیاتی حل مسائل این حوضه آبی"جلسات متعددی با محوریت معاون محترم پژوهش و فناوری دانشگاه و جمعی از اعضای هیات علمی متخصص در حوزه‌های جغرافیا، تغییر اقلیم، منابع آب، علوم اجتماعی، اقتصاد، علوم سیاسی، عمران، محیط‌زیست، زمین‌شناسی، زیست‌فناوری و مهندسی شیمی و همکاری موثر پژوهشکده محیط زیست دانشگاه، تهیه و تقدیم آن مرکز شد.

در همین راستا دکتر رکنی‌زاده معاون پژوهش و فناوری دانشگاه اصفهان، اذعان نمودند، مسئله احیای زاینده‌رود باید مبتنی بر اصول علمی، تحلیل شود و اینکه دانشگاه‌ها به‌عنوان مرجع علمی با ظرفیت‌های بی‌بدیلی که به‌واسطه ساختار ذاتی و تجربه طولانی ارتباط با جامعه و صنعت کسب شده است، به‌طور طبیعی یگانه مرجع علمی کشور برای ارائه راهکارها و رفع مشکلات و معضلات اجتماعی هستند. مسئله زاینده‌رود به‌علت تنوع مسائل، یک مسئله چندوجهی محسوب می‌شود و لذا علوم مختلف شامل هیدرولوژی و منابع آب، زمین‌شناسی، اقتصاد، حقوق، جامعه‌شناسی، علوم سیاسی، محیط زیست، مهندسی، مدیریت و حکمرانی در این مسئله درهم تنیده دخیل هستند. دانشگاه اصفهان به‌عنوان یک دانشگاه جامع، ظرفیت لازم برای تجمیع وجوه مختلف و ارائه راهکارهای همه‌جانبه‌نگر را دارد و از این نظر می‌تواند به‌عنوان نقطه کانونی هم‌اندیشی و هم‌افزایی دانشگاه‌ها ، مورد توجه قرار گیرد. بدیهی است که حل هر مسئله اجتماعی از جمله مسئله زاینده‌رود باید با حضور، مشارکت و لحاظ‌‌نمودن نقطه نظرات متنوع مدیران و بهره‌برداران انجام شود. سالیان طولانی حکمرانی زاینده‌رود، تجربه انباشته‌ای را در سطوح مختلف اجتماعی، مشاورین و نهادهای اداری کشور فراهم نموده است. ارائه راهکارهای علمی- عملیاتی باید با مشارکت فعال تمام مجموعه ذی‌نفعان و ذی‌مدخلان همراه باشد تا هم از نظر مبانی علمی و هم از نظر کارآمدی اعتبار لازم را داشته باشد. در فرآیند بررسی علمی احیای زاینده‌رود باید چهارچوب لازم برای مشارکت فعال ذی‌مدخلان برای تجمیع این تجربه متنوع و متکثر نیز در نظر گرفته شود. آنچه در مجموعه پیوست آمده است، برای بسیاری از صاحب‌نظران ناآشنا نیست. اما تدوین برنامه‌ی اقدام (Action Plan) برای هر راهکار پیشنهادی برای رفع چالش‌ها، همان چیزی است که به‌شدت به آن نیازمندیم و دانشگاه اصفهان برای ارائه برنامه‌ی اقدام قابل تحقق اعلام آمادگی می‌کند.

چالش‌ها

- بروز چالش‌های اجتماعی (فقر، بیکاری، مشاغل کاذب، آسیب‌های اجتماعی، مهاجرت، حاشیه‌نشینی، شکل‌گیری تعارض اجتماعی، کاهش شادی و نشاط، کاهش آستانه تحمل، پرخاش‌گری)؛

- بروز جرایم مستقیم و غیرمستقیم حقوقی در حوضه آبی زاینده‌‌رود؛

- تبدیل‌شدن بحران آب به جدال میان استان‌های حوضه آبی زاینده‌رود؛

- فقدان مدیریت یکپارچه منابع آب در حوضه آبی زاینده‌رود و ضرورت توجه به توسعه پایدار و فقدان همکاری موثر بین مقامات مسئول استانی؛

- بارگذاری بیش از حد و در نتیجه ایجاد مازاد تقاضای آب و عدم تعادل بین منابع و مصارف در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- فصلی‌شدن رودخانه دائمی زاینده‌رود؛

- عدم بهره‌برداری از منابع آب مطابق با ارزش واقعی (اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی)؛

- عدم شفافیت و اطمینان از داده‌های مرتبط با منابع و تخصیص مصارف در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- عدم مصارف بهینه آب به‌خصوص در بخش کشاورزی، صنعت و شرب و مصارف بهداشتی در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- خشک‌شدن تالاب گاوخونی؛

- عدم آگاهی در سطوح مختلف ذی‌مدخلان (Stakeholders) شامل سیاست‌گذران، مجریان، بهره‌برداران از مشکلات حوضه آبی زاینده‌رود (قانون‌گذاری، اجرا، بهره‌برداری و برنامه‌های توسعه‌ای نامتناسب)؛

- نظارت ضعیف بر منابع آب‌های زیرزمینی و سطحی؛

- اجرای ناموفق یا ضعیف سندهای بالادستی موجود (به‌طور ویژه سند آمایش سرزمین)؛

- ارزیابی غیرواقعی از خطر و آثار کنونی و احتمالی آن در آینده که نیازمند مطالعات عمیق آینده پژوهی است.

- فقدان عزم سیاسی در حکمرانی آب؛

- فقدان گفتگوی بین نخبگان، جامعه و سازمان‌های مردم‌نهاد؛

- فرونشست زمین در حوضه آبی زاینده‌رود.

عوامل

- توسعه صنایع آب‌بر در حوضه آبی زاینده‌رود و استراتژی صنعتی‌کردن اصفهان بدون توجه به آمایش سرزمین؛ توسعه پایدار و محدودیت‌های زیست‌محیطی و ظرفیت‌های تاریخی و فرهنگی حوضه آبی زاینده‌رود؛

- عدم شناخت کافی از وضعیت بحرانی و تبعات آن و عدم اخذ تصمیات و اقدامات عملیاتی موثر و کافی و نداشتن آگاهی و بینش کافی در مورد عمق سیاسی و اجتماعی بحران آب؛

- مداخلات سیاسی برای بارگذاری صنایع آب‌بر و طرح‌های بزرگ کشاورزی در حوضه آبی (نمایندگان مجلس و سایر افراد متنفذ)؛

- عدم وجود مدیریت واحد و یکپارچه حوضه و بروز رقابت برای استفاده هرچه بیش‌تر از منابع آب و نبود مدیریت صحیح در زمینه آب زاینده‌رود پس از انحلال سازمان آب منطقه‌ای اصفهان و چهارمحال بختیاری و تبدیل آن به مدیریت استانی؛

اجرای طرح طوبا بر روی کوه‌ها و تپه‌های مشرف بر رودخانه زاینده‌رود در پایین‌دست سد و برداشت حجم زیاد آب از رودخانه بدون انجام ارزیابی‌های زیست‌محیطی و منابع تامین آب جایگزین؛

- انتقال آب در حدود 70-60 میلیون مترمکعب در سال به استان یزد بدون تامین منابع آب جایگزین؛

- عدم جریان آب به رودخانه زاینده‌رود به‌عنوان منبع اصلی تامین آب سفره آب زیرزمین؛

- افزایش سریع جمعیت در حوضه آبی زاینده‌رود و مهاجرت به درون استان اصفهان؛

- فقدان سرمایه‌گذاری بر روی منابع انسانی و ارتقاء فناوری در کشاورزی؛

- شکل‌گیری الگوی غیربهینه در مصرف خانگی، صنعتی و کشاورزی که روز به روز تشدید شده است؛

- ترویج سیاست خودکفایی کشاورزی بجای امنیت غذایی بدون در نظرگرفتن ملاحظات اقلیمی و زیست محیطی؛

- ترویج یکجانبه دیدگاه رایگان‌بخشی انفال بدون توجه به حق‌آبه ذی‌نفعان در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- تبدیل‌شدن بحران آب به موضوعی حیثیتی برای ذینفعان در استان‌های مرتبط؛

- فقدان نگرش علمی- پژوهشی در مدیریت حوضه آبی زاینده‌رود؛

- تسلط دیدگاه مهندسی بر مدیریت منابع آب و عدم توجه به سایر عوامل موثر؛

- عدم تخصیص علمی و صحیح منابع آب موجود بین بخش‌های مختلف در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- تغییر نظام مکانی و زمانی تسهیم آب رودخانه بجای تقسیم آب؛

- عدم اصلاح الگوی کشت در جهت استفاده بهینه آب و ایجاد امنیت غذایی در حوضه آبی زاینده رود؛

- وجود چاه‌های غیر مجاز و برداشت غیر مجاز از چاه‌های پروانه‌دار و برداشت بیش از حد آب زیرزمینی قابل تجدید و افت سریع سطح آب زیرزمینی؛

- عدم نظارت بر برداشت‌های مستقیم از رودخانه توسط کانال‌ها و پمپ‌های مجاز و غیر مجاز؛

- عدم تامین حداقل حق‌آبه محیط‌زیستی تالاب گاوخونی؛

- واقعی‌نبودن قیمت آب و برق در مصارف صنعتی، کشاورزی و شرب؛

- نبود نگاه همبست آب، غذا، انر‌‌‌‌ژی و اقتصاد در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- عدم توجه به مقوله "آب مجازی" در فعالیت‌های اقتصادی؛

- تغییر مدیریت مردمی به دولتی؛

- عدم شفاف‌سازی حقوق مالکیت آب و عدم تضمین حقوق مالکیت حقابه‌داران؛

- بارگذاری متعدد (قانونی و غیرقانونی) درز بخش‌های کشاورزی و صنعتی بر روی رودخانه زاینده‌رود؛

- تعیین اهداف اصلی در مدیریت حوضه، تصمیم‌گیر اصلی و مسئول نظارت بر اجرای تصمیم‌ها؛

- هنجارهای نامطلوب اجتماعی در حوزه مصرف آب؛

راهبردها

- ایجاد شرایطی برای عزم ملی: همکاری حکومت و مردم از طریق نقش‌دادن جامعه و اعتماد‌بخشی به آن‌ها؛

- بازکردن راه برای گفتگوی ملی و نقش‌آفرینی نخبگان مدنی (در سطح ملی، بین‌استانی و استانی) و گفتگوهای آب میان استانی بین استان‌های ذینفع با بهره‌گیری از توان سازمان‌های مردم‌نهاد؛

- تعهد نظری و عملی به حکمرانی خوب و توسعه پایدار در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- پایش بهنگام و اطلاع‌رسانی دقیق درخصوص میزان مصرف آب در قسمت‌ها و بخش‌های مختلف حوضه آبی زاینده‌رود؛

- تدوین سیاست‌های جمعیتی متناسب با شرایط محیطی حوضه آبی زاینده‌رود؛

- تغییر در میزان تخصیص آب به یزد و کاشان فقط براساس نیازهای شرب و شاخص‌های جمعیتی؛

- افزایش سطح آگاهی‌های عمومی و آموزش مخاطبان از طریق رسانه‌های جمعی (مردم و مسئولین) در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- توجه به نظریه‌های جغرافیای اقتصادی و آمایش سرزمین در مکان‌یابی فعالیت‌های اقتصادی در این حوضه؛

- مهار رشد بی‌رویه فعالیت‌های اقتصادی به‌ویژه صنایع آب‌بر در حوضه آبی زاینده‌رود و توجه به فعالیت‌های اقتصادی که با هویت شهر اصفهان و محدودیت‌های آب ارتباط دارند نظیر گردشگری؛

- حساس‌شدن نسبت به مقوله آب مجازی تلاش برای شناخت میزان آبی که توسط فعالیت‌های اقتصادی مختلف مصرف می‌شود؛

- نظارت بر توسعه صنایع آب‌بر و زمینه‌سازی برای انتقال بخش پرمصرف یا کل این‌گونه صنایع به خارج از این حوضه آبی با توجه به طرح آمایش سرزمین؛

- توجه و تنوع‌بخشی به منابع انرژی به‌خصوص انرژی‌های تجدیدپذیر در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- آگاه‌سازی کارگزاران حوزه آب در مورد پیامدهای امنیتی، سیاسی، اجتماعی و محیط‌زیستی مربوط به بحران آب؛

- ورود دانشگاه‌ها، مراکز علمی- پژوهشی و شرکت‌های دانش‌بنیان برای حل بحران آب در حوضه آب زاینده‌رود؛

- جبران‌ بخشی از خسارات ناشی از عدم تخصیص آب به کشاورزان (ایجاد صندوق حمایت).

- تغییر نگرش از راهکارهای سمت عرضه به سمت راهکارهای مدیریت تقاضا؛

- توجه به همه ابعاد مرتبط با بحران آب در حوضه آبی زاینده رود از جمله ابعاد اقتصادی، حقوقی،اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی؛

- جلب اعتماد و مشارکت ذینفعان در مدیریت و بهره‌برداری از منابع آب در حوضه آبی زاینده رود.

- باز تقسیم حق‌آبه رودخانه زاینده‌رود و سرشاخه‌های آن براساس اسناد و آبدهی حوضه و نظارت و برخورد جدی با هرگونه دست‌اندازی بر روی سرشاخه‌ها و رودخانه؛

- تصفیه فاضلاب، بازیافت و بازچرخانی پساب تصفیه‌شده در حوضه آبی زاینده‌رود مطابق ضوابط و استانداردهای زیست‌محیطی مرتبط؛

- اصلاح الگوی کشت و مصرف در حوضه آبی زاینده‌رود و تغییر در الگوی کشت با توجه به سند الگوی کشت استان؛

- گذار به کشاورزی مدرن و کشت گلخانه‌ای در راستای توسعه پایدار در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- پایبندی به طرح آمایش سرزمین در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- کسب اطلاعات و آمار دقیق از عرضه و تقاضای آب از منابع و داده‌های زمینی، ماهواره‌ای، هوابرد و مدل‌های هیدرو-اقلیمی، پردازش، تحلیل و تفسیر نتایج و نهایتا هم‌اندیشی برای نحوه مدیریت توزیع و مصرف آب؛

- عدم استفاده از آب‌های ژرف در حوضه آبی زاینده‌رود؛

توجه به طرح‌های هدایت آب‌های سطحی و مهار سیلاب‌ها برای تغذیه آبخوان در حوضه آبریز زاینده‌رود و بهره‌برداری از فناوری‌های استحصال آب در نظام شهرسازی در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- بازنگری فضای سبز شهرداری‌ها در حوضه آبی زاینده‌رود و با توجه به شرایط اقلیمی و توسعه پایدار؛

- احیای مدیریت یکپارچه حوضه آبی زاینده‌رود.

راهکارها

- تشکیل یک کمیته نجات ملی آب زاینده‌رود متشکل از نمایندگان مدنی مردم، کارشناسان مستقل و نمایندگان دولت؛

- ایجاد گفتگوی ملی در حوضه آبی زاینده‌رود (تخصیص چند ماهه یک شبکه سیما در ساعات مشخص برای بحث‌های کارشناسی و دعوت مردم به شنیدن و مشارکت) و گفتمان‌سازی درخصوص پیامدهای امنیتی، سیاسی، اجتماعی و محیط زیستی مربوط به بحران آب؛

- ایجاد اجماع برای پذیرش عمومی (فصل‌الخطاب بودن) دیدگاه‌های کمیته ملی نجات آب در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- تدوین یک سند جامع مدیریت آب حوضه آبی زاینده‌رود توسط کمیته نجات آب زاینده‌رود؛

- ایجاد دفاتر زاینده‌رود در دانشگاه‌های حوضه آبی زاینده‌رود؛

- ایجاد تنوع شغلی به‌ویژه مشاغل کم‌تر وابسته به آب؛

- مکلف‌کردن بهره‌برداران (کشاورزی، صنعت و خانگی) آب به افزایش راندمان آب در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- رونق انواع گردشگری برای تنوع‌بخشی به مشاغل و به حرکت‌افتادن چرخ اقتصاد حوضه آبی؛

- تکمیل سد و تونل 3 کوهرنگ،

- تکمیل طرح انتقال آب بهشت‌آباد؛

- دعوت از سازمان‌های مردم‌نهاد استان‌های مرتبط برای زمینه‌سازی گفتگوهای آب میان استانی و ایجاد میز گفتگو بین استان‌های همجوار؛

- حمایت از شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر و شتاب‌دهنده‌های مرتبط با حوزه آب برای مشارکت در تامین منابع مالی استارت‌آپ‌ها فعال در حوزه آب رو ایجاد پارک علم و فناوری در حوضه آب زاینده‌رود؛

- تاسیس صندوق پرداخت خسارات ناشی از عدم تخصیص آب به کشاورزان با محوریت صنایع بزرگ در استان‌های اصفهان، چهارمحال و بختیاری و یزد؛

- تشکیل اتاق فکر آب در استان های حوضه آبی زاینده رود

- استخراج داده‌های قابل اتکا از مصرف آب به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم (چاه‌های حفرشده) همچنین به تفکیک قانونی و غیرقانونی‌بودن آن و نصب کنتورهای هوشمند بر روی چاه‌ها و پمپ‌های نصب‌شده بر روی رودخانه زاینده‌رود به‌منظور تعیین برداشت آب؛

- ایجاد یک نهاد اجرایی و نظارتی قوی ‌به‌منظور ضمانت‌بخشی اجرای دقیق مصوبات در قالب مشارکت ذی‌نفعان و یا استفاده از تشکل‌های مردم نهاد (بودجه آن نیز از طریق فروش قانونی آب تامین می‌شود)؛

- شفاف‌سازی حقوق مالکیت آب در حوضه آبی زاینده‌رود و تضمین حقوق حقابه‌داران و اطلاع‌رسانی عمومی؛

- ایجاد تصفیه‌خانه‌های غیرمتمرکز فاضلاب شهری و روستایی در حوضه آبی زاینده‌رود با رویکرد بازیافت و بازچرخانی آب و جلوگیری از آلودگی منابع آب و خاک؛

- شفاف‌سازی وضعیت مصارف در سرتاسر حوضه آبی زاینده‌رود و اطلاع‌رسانی عمومی؛

- راه‌اندازی بازار آب در حوضه آبی زاینده‌رود.

- اجرای قوانین موجود و نقض مصوبات خارج از قوانین بالادستی؛

- تقسیم‌بندی آب حوزه براساس درصد آب موجود نه حجم ثابت تخصیص داده شده (تقسیم‌بندی نسبی آب)؛

- اجرای طرح‌های فناورانه برای مدیریت برداشت آب از چاه‌های موجود در آبخوان‌های حوضه آبریز با هدف جلوگیری ازکاهش بیش‌تر سطح تراز آب زیرزمینی و اجرای طرح‌های توسعه آبخوان‌داری برای تغذیه آبخوان‌های حوضه زاینده‌رود با استفاده از سیلاب‌ها؛

- حمایت از طرح‌های فناورانه ارتقاء بهره‌برداری آب مصرفی در بخش‌های مختلف شرب، صنعت وکشاورزی؛

- اجرای دقیق طرح ملی احیاء و تعادل‌بخشی حوضه آبی زاینده رود با همکاری وزارت نیرو و کشاورزی؛

- اعمال سیاست جلوگیری از برداشت بی‌رویه از آب زیرزمینی از طریق جلوگیری از اضافه برداشت چاه‌های مجاز، انسداد چاه‌های غیرمجاز و اصلاح و تعدیل پروانه؛

- اصلاح رویه برداشت منابع آب زیرزمینی از طریق اصلاح الگوی کشت مانند کشت گلخانه‌ای و کاهش سطح اراضی و صرفه‌جویی در مصرف آب؛

- ثبت اطلاعات جغرافیایی و برداشت­های مختلف از زاینده‌رود و تشکیل لایه‌های مختلف اطلاعاتی در محیط GIS؛

- توجه به معیشت کشاورزان از طریق راه کارهای غیر آبی

- اعمال سیاست‌های تشویقی درخصوص بهینه‌سازی مصرف آب در صنایع از طریق اصلاح فرایندهای آب‌بر با کاهش هدرفت آب در برج‌های خنک‌کن با تصفیه و بازیافت و بازچرخانی آب در صنایع مطابق با ضوابط و استانداردهای زیست‌محیطی؛

نتایج کوتاه

- اصلاح سیستم‌های آبیاری در بخش‌های کشاورزی؛

- کاهش تنش­ها و اعتراضات اجتماعی درون استانی و بین استانی؛

- تقویت سرمایه اجتماعی و تقویت امید اجتماعی؛

- محاسبه هزینه- فایده فعالیت‌های اقتصادی از لحاظ مصرف آب؛

- جلب رضایت نسبی کشاورزان؛

- ورود مردم به گفتگوی عقلانی به‌جای رفتار هیجانی؛

- آمادگی بیش‌تر مردم برای تحمل و انتظار بیش‌تر و کاهش اعتراضات؛

- افزایش آگاهی عمومی در سطح ملی در مورد بحران آب و درک پیچیده‌بودن مساله و درک «همه مقصربودن» توسط مردم؛

- امکان ممنوع‌کردن کشت برخی اقلام آب‌بر کشاورزی در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- جلب اعتماد عمومی و افزایش مشارکت ذینفعان در بهره‌برداری از منابع آب؛

- افزایش کارایی مصرف آب؛

- فراهم‌شدن زمینه تشکیل بازار آب؛

- تقسیم عادلانه آب موجود در بخش‌های کشاورزی، صنعت و مصارف شرب- بهداشتی؛

- کاهش افت سطح آب‌های زیرزمینی.

- تعیین میزان دقیق منابع و مصارف و فراهم شدن ابزار مدیریتی برای تغییر روش مدیریت آب حوضه.

نتایج میان مدت

- کاهش مصرف سرانه شهری آب و بهینه‌شدن مصرف آب در کشاورزی و صنعت؛

- بهبود شرایط اقتصادی کشاورزان؛

- تبدیل منازعات میان استانی به‌هم‌افزایی میان استانی برای حل بحران آب؛

- به‌وجودآمدن تشکل علمی برای هم‌افزایی علمی در مورد یافتن روش های جدید افزایش منابع آب و افزایش کارایی مصرف آب؛

- رفع تعارضات موجود و کاهش تنش‌های اجتماعی- سیاسی؛

- تعادل تغذیه و تخلیه آب در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- بازیافت سالیانه حدود 100 میلیون مترمکعب در سال از فاضلاب‌های شهری و روستایی برای مصارف مختلف مطابق با استانداردهای زیست محیطی به‌منظور جلوگیری از آلودگی آب و خاک و افزایش شاخص‌های بهداشتی و زیست‌محیطی در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- حرکت به سمت حکمرانی خوب و با میزان خطرپذیری بهینه؛

- امکان اصلاح الگوی کشت کشاورزی در حوضه آبی زاینده‌رود و ممنوع‌کردن برخی اقلام آب‌بر؛

- امکان تغییر در فناوری صنایع برای کاهش شدت آب‌بری؛

نتایج بلندمدت

- احیای زاینده‌رود و حرکت به سمت پایداری حوضه؛

- حرکت به سمت حکمرانی اجتماع‌محور و مشارکت جو در حوزه آب؛

- در صورت تشکیل بازار آب، تخصیص منابع آب بین بخش‌های مختلف براساس ارزش واقعی آب و توسط خود بهره‌بردارن صورت گرفته و تا حدود زیادی تعارضات موجود بر طرف می‌شود؛

- سازگاری خودخواسته کشاورزی و صنعت با وضعیت آبی حوضه و حرکت برای بقا با توسل به روش‌های نوین و علمی؛

- توقف فرونشست زمین و احیای آبخوان‌ها؛

- توسعه و یکپارچه‌سازی مدیریت منابع آب در حوضه آبی زاینده‌رود؛

- ارتقا سطح فناوری بهینه‌سازی مصارف آب در صنایع، کشاورزی و شرب؛

- مشخص‌شدن الگوی حکمرانی مناسب و نیز سناریوهای موثر سازماندهی مصرف‌کنندکان؛

- رسیدن به یک الگوی پایدار از توزیع و قیمت‌گذاری و مصرف آب در حوضه آبی زاینده‌رود.